Binnenstebuiten

Valentijn

Wonend aan de binnenzijde
Nemen mijn gedachten de buitenwijk
Binnenstebuiten, buitenste binnen
Ik kan nu eindelijk aan mijn hamvraag beginnen

De zelfkant is verhuisd
Naar het bevlogen eiland
Waar alleen fantomen
Op zoek zijn naar onsterfelijkheid

Ik hoor harten smelten
In het midden van de dag
Ook al is het raadsel incompleet
Een warhoop blijf je toch

In de boezem van je slaap
Doemen schootvrije stervelingen op
Die weigeren te dansen
Op restanten goedertierenheid

De aard van het beest
Verloochent zich in
Parallelle personen
Die opduiken tijdens elk lentefeest

Emoties blijken oppervlakkige fenomenen
De kwintensens van het bestaan
Voltrekt zich in navoelbare schokken
Als je ervoor openstaat

De natuur geeft geen antwoorden
Op diepzinnige vragen
Het heelal is veroordeeld
Tot natuurkunde en chemie

Bezieling staat in de week
Een maandje of meer
Sinds de roep van de pauw
Is vertaald in hiëroglyfische partituren

Grenslijnen verschijnen in de palm van mijn hand
Demarcatie is verplicht zonder aanziens des persoons
Hartekreten zijn omzwachteld
Uit angst voor het blinde gevaar

Het plafond is gekelderd
Tot de rand van het verstand
Het scheidingslijnenspel maakt het leven
Boeiend en onvoorspelbaar overbodig

De zoom in je jas bevat
De uiterste consequentie van ongelukkige
Momenten die weigeren zich te ontdoen
Van toevalligheden in het vroege ochtenduur

In de marge van onze drukke levensader
Bedekken oevers zich met stuifzand
Uit verre streken, dat als
Hemelstof is neergedaald

De omtrek van ons samenzijn
Verbindt zich onheilspellend met
Onontdekte diersoorten terwijl
Het beademingsapparaat weigert

De onderkant van het water staat droog
Waardoor er een gebrek is aan tranen
Het parool luidt: Houd je façade hoog
Zolang je niet leven kunt zonder wanen