Ik moet die hand weer uitstrekken

Dakoyria

Ik zou het wel eens even mannen, de opvang van
dit zwaar verwaarloosde volwassen kind
Heel lang had ik er ook plezier wel in en zij die
zichzelf bij mij wat hervindt

En na krap tweeenhalf jaar is de bom dan gebarsten
Ik wil haar echt even niet meer zien Hoopvol vraagt
zij mij nog: Volgende week dan wel misschien?
Ik schaam me voor mijn eigen gedrag, weet toch dat

zij deze stoornis heeft? Maar heel soms, lijkt zij wel
zo volkomen 'normaal' waardoor ik dan dit manco
vergeet...
Ik zal zelf die hand weer moeten uitstrekken, zij die

immers niet beter weet...
Mijn diepste respect voor alle profesionals
Met medelijden alleen kom je er niet; het steeds weer
opnieuw stellen van grenzen... die zij vervolgens dan

met verve grotelijk overtreedt!

Dakoyria, 2021.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 08-12-2021

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Ik moet die hand weer uitstrekken’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.