«»
enkele hond wordt uitgelaten en verder slechts
rust die ik met graagte verdroeg
Op zo'n moment dwalen mijn gedachten als
vrijwel vanzelf af
En opeens dat ik mijn moeder als kind weer voor
me zag Zij had een financiele meevaller en wilde
dat met mij delen; liefst iets blijvends...
Een gouden armband? Het gebaar begreep ik pas
jaren later: zij zou in concreto nog wat voortleven
in mijn bestaan Dankbaar toen was ik bepaald niet...
Wat had ik daar nou aan? Heden ten dage ligt het
sieraad te verstoffen, ik kan het niet meer aan
Ik ben inmiddels veel te dik geworden; juist nu ik
het eindelijk dragen zou willen gaan.
Dakoyria, 2021.
Een onverwacht cadeautje
Zondagmorgen, het is nog vroeg Slechts eenenkele hond wordt uitgelaten en verder slechts
rust die ik met graagte verdroeg
Op zo'n moment dwalen mijn gedachten als
vrijwel vanzelf af
En opeens dat ik mijn moeder als kind weer voor
me zag Zij had een financiele meevaller en wilde
dat met mij delen; liefst iets blijvends...
Een gouden armband? Het gebaar begreep ik pas
jaren later: zij zou in concreto nog wat voortleven
in mijn bestaan Dankbaar toen was ik bepaald niet...
Wat had ik daar nou aan? Heden ten dage ligt het
sieraad te verstoffen, ik kan het niet meer aan
Ik ben inmiddels veel te dik geworden; juist nu ik
het eindelijk dragen zou willen gaan.
Dakoyria, 2021.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 10-10-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een onverwacht cadeautje’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over bezinning
Nieuwste gedichten
- De Roze Bril
- [ Wat een dikke pil ]
- Aldus sprak de tandarts...
- MACHT EN ....
- Vredeskransen
- Terugblik na ruim vijftig jaren...