Ambivalentie kenmerkt de mens
Als ik het niet te verwijderen hoef, heeft het ook
wel wat, de talloze soorten onkruid.....
Natuurlijk niet alles, maar toch: elkaar opvolgend
en in de vrije natuur kan ik er maar niet overuit
Ambivalentie kemerkt nu eenmaal de mens.....
En een wilde tuin dan? Een stiekem levende wens
Dat vergt heel veel kennis, vooral weten wat je doet
Pijnlijk ben jij je bewust van ook dit mankement
Dus laat je alles bij het oude, het is wat het is
Af en toe dus een wildernis, daarna de 'hell of a
job'
Maar geleidelijk aan: mensenlief, wat knapt het op!
Dakoyria, 2021.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-06-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ambivalentie kenmerkt de mens’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.