Een dorp als vanouds in ruste

Dakoyria

Even is het zoals in het prille begin; bewoners
die je beleefd groeten
Een luidruchtige ambulance slechts een
uitzondering...

Dorpsgenoten volop op "chique" gekleed
Een hond uitlaten wat dan wel mocht, zonder
dat jij je bezorgd verbeet Verder wel dat jij
je van overtollig lawaai ontdeed

Gewoon rustig zittend in de tuin, volop zon
Juist daar dat zich met een voorbijganger
een aardig gesprek ontspon Kort erna het
uitnodigende klokgeluid van de kerk

Alles kende een vaste plaats en uur;
betrouwbaar zijn een vanzelfsprekende zaak
Niet naar het zo uitkwam, een te voorziene
"taak".

Dakoyria, 2021.