Jaren zestig

Valentijn

Hoe benauwd was mijn dorp
Hoe groot was de stad
Mijn afkomst hield ik apart
Ik sloeg mijn katholieke jeugd tot gort

De nieuwe tijd gaf me moed
Geen kerk of plichten tegenover god
Een ander leven tegemoet
Geen vrome teksten uit je strot

Hoge heren en prinsen zakten door hun stoel
Het gezag verloor zijn gezicht en kracht
Vrijheid van denken, leve het gevoel
Directe democratie, verbeelding aan de macht

Als kabouters kwamen we uit onze holen
Speelden straattoneel en verkondigden naïeve parolen
De stad moest buurtbewust en op zijn kop
Vrouwen en kinderen gingen voorop

Voorrang aan de fietsers, de auto in de ban
Dood aan het kapitaal als het even kan
Het Koningshuis een parasitaire zwam
Het stadhuis, dat staat op de dam

De Pijp, Oost en Oudwest lagen verwaarloosd bij
2000 gulden overnamekosten voor een oude jas
Huisjesmelkers hadden er hun handen vrij
Gewetenloze makelaars spekten zo hun kas

De natuur kwam terug in de stad
Bruidsluiers groeiden naar het dak
Vele planten redde ik van een gewisse dood
Wegens de aanleg van een snelweg in Oost

Leerlingen moesten meer aan bod
Inspraak een veelgehoorde eis
Een schoolkrant verbieden dat was te zot
Democratie ook in het onderwijs

Geen grootschalige snelwegdoorbraken
Behoud van Pintohuis en restauratie van de Pijp
De menselijke maat paste beter bij deze tijd
Krakers die leegstand tegen afbraak bewaken

Als vader achter de kinderwagen
De kinderen mochten ons tutoyeren
Allebei werkten we vier dagen
Opvoeden was vooral speels inspireren

Meubels maakten we van gevonden waren
Broeken en jassen van het Waterlooplein
Consuminderen in plaats van koopjes jagen
We probeerden met weinig gelukkig te zijn