Puur

B.R.

Puur

Soms worden we beroerd door de haat en nijd,
Die wild om zich heen slaat.
Maar diep in ons wezen hebben we niks te vrezen, want onze kern blijft onberoerd.

En zo houden we ons staande uit een diep verlangen naar vrede en harmonie.
Ook al is de ander nog zo driest,
En vinden we het in en in triest

Dat verlangen naar vrede en harmonie blijft bestaan, wat zich ook een weg baant.
En daardoor zullen we ons staande weten te houden, wat er ook gebeurt.

Want dat verlangen is toch sterker,
Dan al die wilde aanvallen.
Ja we moeten het wel verwerken,
Maar het verlangen naar vrede en harmonie zal ons versterken.

Zodat de vrede weer zal weerkeren,
Ook al moeten we dan vaak een lesje leren.
Niet alles hoeven we goed te keuren,
Ook al kan de ander nog zo zeuren.

Want de liefde opent altijd weer deuren,
Naar een vredig en harmonieus bestaan.
Daar kunnen we van op aan,
Want liefde komt ons altijd weer opfleuren!

B.R. ‘18