INLOGGEN
«»

Het privé van meneer De Bruin

HET PRIVÉ VAN MENEER DE BRUIN

Meneer De Bruin staat in de lift
Van het flatgebouw waarin hij woont
Hij heeft zojuist de post gehaald

Hij staat bij voorkeur alleen in de lift
Met andere mensen in de lift staan
Voelt altijd ongemakkelijk

Het duurt maar een halve minuut
Om van beneden naar boven te gaan
Maar het lijkt eindeloos te duren

Je niet weet waarheen je moet kijken
Wat voor houding je moet aannemen
Stilte is soms oorverdovend

Hij houdt niet zo van mensen
Niet dat hij zelf onvriendelijk is
Hij groet de meeste mensen wel

Als hij ze in de flat tegenkomt
Hij knikt dan en zegt "hallo"
Meer hoeft dat niet te zijn

Vriendelijkheid is eenvoudiger
Dan onbeschoftheid ooit zal zijn
Maar op een praatje zit hij niet te wachten

Meneer De Bruin woont alleen
Omdat hij zijn verstand gebruikt
Geen vrouw zou het met hem uithouden

Hij zou zich schuldig voelen
Hij zou medelijden met haar hebben
Die verantwoordelijkheid wijst hij af

Hij wil niemand ongelukkig maken
En zichzelf al evenmin
Zelfkennis is een groot goed, zo vindt hij

Meneer De Bruin heeft geen werk
Hij zou chronisch ongelukkig zijn
Als hij niet over zijn eigen tijd beschikte

Als hij zijn vrijheid af moest geven
Als hij dingen moest doen
Die hij helemaal niet wil doen

Hij zou verdwalen in de zinloosheid
Als een sombere muis in een looprad
En daar is niemand bij gebaat

Hij heeft het heus wel geprobeerd
Toen hij nog jong en onervaren was
En toen hij geen keuze had

De grauwe en inwisselbare kantoren
Hebben hem ziek gemaakt
En dat is noodzakelijk gebleken

Dat besefte hij pas achteraf
Toen alles al achter de rug was
En hij nooit meer hoefde te werken

Je houdt er wel wat aan over hoor
Met elke wens komt ook een vloek
Je wordt nooit meer de oude
Je blijft geknakt en gebroken
Maar je hebt wel je leven terug

Hij heeft geen vrienden
Hij spreekt nooit met iemand af
Vroeger had hij wel wat vrienden
Niet dat hij ze zelf vrienden noemde
Hij gelooft niet in vriendschap

Vrienden zien elkaar voornamelijk
Om niet alleen te hoeven zijn
Angst voor eenzaamheid enzo
En zonder een sociaal netwerk
Doe je nergens meer aan mee

Hij wil nergens aan meedoen
Dus stak hij daar een stokje voor
Op een dag heeft hij besloten
Om niets meer van zich te laten horen
En dat werkte uitstekend :

Van de meeste vrienden
Heeft hij nooit meer iets vernomen
Dat ging verrassend snel

Al gauw had hij geen vrienden meer
Ze hadden andere vrienden gevonden
Om samen eenzaam mee te zijn

Meneer De Bruin deelt de angst niet
Die veel mensen wel hebben
De angst om alleen achter te blijven
En om later alleen te moeten sterven

Je bent alleen op aarde gekomen
En je zult hem weer alleen verlaten
Een heel natuurlijk en logisch gegeven

Hij droomt er soms van
Dat wanneer hij later sterft
Er niemand aanwezig is
Tijdens de begrafenisceremonie
Behalve een priester in gebed

De kerk is leeg en verlaten
Niemand staat aan zijn graf
Niemand rouwt om hem
Niemand kent meneer De Bruin

Hij slijt zijn dagen met kleine dingen
Die er wel toe doen :

Boodschappen doen
Koken en afwassen
Muziek luisteren
Boeken lezen
Films kijken
Koffie drinken
Een wandeling maken door de wijk

Meneer De Bruin ligt op de bank
De film is interessant
Hij drinkt een koud biertje
Hij eet een zakje zoute pinda's

Het leven is goed, zo vindt hij
Hij hoopt nog lang te mogen leven

En dat de meeste mensen
Hem nooit zullen snappen
Dat snapt hij zelf ook wel
Het zal hem worst wezen

Hij glimlacht in zichzelf
Even is hij afgeleid
Dan verplaatst hij zijn aandacht
Terug naar de film
Die is absoluut de moeite waard

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-06-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het privé van meneer De Bruin ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.