Interne dialoog

Vincent Oostrijck

INTERNE DIALOOG

Zeg maar
Dat ze niets meer hoeven
Dat ze veilig zijn :

Je handen
Je armen
Je schouders

De tijd is voorbij
Van moeten
Van aanspannen

Geen reden meer
Om je schrap te zetten
Om te vrezen

Niets meer hoeven te doen
Wat je eigenlijk niet wilt doen
En dat gevoel omarmen

Jullie hoeven niets
Zelfs niet eens ontspannen
Als ook dat als een opdracht voelt

Er wordt niets meer verlangt
Of verwacht
Of vereist

Niet door anderen
En nog belangrijker
Vooral niet door jezelf

Er is last gedragen
Er waren dingen te verduren
En situaties te ondergaan

De stormen zijn gaan liggen
Want ik schiep licht en vrede
In mijn eigen bestaan