Gebroken halleluja

Gertjan van der Kraan

Gebroken halleluja

Ik hoor het je al vertwijfeld zeggen:
Het gevoel dat ik zo alleen sta,
Komt door de beleving van mijn halleluja
Maar het is zo moeilijk uit leggen
Het leven op de toppen en in de dalen
In geestelijke en in fysieke zin
Van mijn zwakheid en mijn idealen
Met alle verlangens en lusten daar tussenin
De klaagzangen en het halleluja
Klinkt of gebroken of geproclameerd
Vanwege Zijn toorn of Zijn gena
Wat mij verheugd of juist bezeerd

Tot al die twijfelaars zou ik willen zeggen
Heb je God al eens eerlijk uitgedaagd
Om het jou eens helder uit te leggen
En daarover met Hem gepraat en gevraagd
Om jou blik en visie nu eens te richten
Op dat gene wat er dan werkelijk telt,
Zo jullie relatie werkelijk te verlichten
Zonder dat emoties je steeds weer velt.
Pijn en moeiten zullen niet verdwijnen
Maar als je daarna werkelijk gaat geloven
Dat Hij je echt niet weg laat kwijnen
Ga je Hem, misschien schuchter beloven;
Ik wil proberen te gaan leven tot Uw eer
Maar houdt U me dan wel stevig vast
Zodat mijn halleluja gebroken en teer
Eens helder klinkt en weer bij U past