Alleen moeten leven
Langzaam lijk je wat te vervagen
In alleen moeten leven ga ik steeds meer
slagen
Maar dán, zomaar onverwacht, zie ik beelden
en hoor ik je al te spottende lach...
Ik ben weer terug in die lang voorbije tijd
Steeds minder wordt dit dan wel, maar nooit
geheel raak ik je kwijt.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-10-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen moeten leven’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.