De Steen

Antje

De Steen

Een steen ligt op mijn weg
Er liggen vele stenen op mijn weg
Maar die ene steen is bijzonder
Niet dat hij zoveel groter is
Of mooier van kleur of vorm
Het is de steen die mij doet struikelen
Mij uit balans haalt op mijn weg

De steen bezorgde mij schrik
Een gekneusde teen
Een verzwikte enkel
En een valpartij
Waarbij ik mijn handen bezeerde

Telkens als ik dromend
Over mijn weg loop
Is daar die steen
Die mij wakker schudt
En in het hier en nu brengt

Hardhandig leert mij de steen
Om de schoonheid van het leven
Bewust te zijn, van waar ik ga
Zodat ik wakker blijf
Voor de leringen
Van mijn levensreis