Tovenaar in ruste

Vincent Oostrijck

Tovenaar in ruste

Als jonge man
Was ik een tovenaar
Ik had het vermogen
Om mensen te laten doen
Wat ik wilde dat ze zouden doen
Met behulp van magie
En toverkunst

Als ik het juiste teken gaf
Werd het meisje waarvan ik hield
Voor altijd op mij verliefd
En niet op al die andere jongens
Ze zou me niet langer negeren

De vrienden die ik niet had
En die mij vreemd en raar vonden
Werden plotseling echte vrienden
Ze wilden allemaal weten wie ik was
Ik was niet meer de buitenstaander

Ik zou ook mezelf kunnen veranderen
Met één enkel toverwoord
Waren de vele zorgen voorbij
Ik zou genieten van het leven
Ik zou mezelf accepteren
En de toekomst was heel fijn

Dit had ik allemaal kunnen doen
Met één gebaar van mijn hand
Want ik was een tovenaar
Ik had de magie in mij

Maar weet je
Ik koos ervoor
Om dit alles niet te doen
Ik zag er vanaf

Hou van mij uit vrije wil
Ben bij mij om wie ik ben
En als ik niet genoeg ben voor jou
Dan is dat maar zo
Niets aan te doen

Ik wenste daarna
Om geen tovenaar meer te zijn
Sindsdien leef ik verder
Als mezelf
Gewoon mezelf
En weet je
Het bevalt steeds beter

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 25-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Tovenaar in ruste’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.