Tovenaar in ruste
Tovenaar in ruste
Als jonge man
Was ik een tovenaar
Ik had het vermogen
Om mensen te laten doen
Wat ik wilde dat ze zouden doen
Met behulp van magie
En toverkunst
Als ik het juiste teken gaf
Werd het meisje waarvan ik hield
Voor altijd op mij verliefd
En niet op al die andere jongens
Ze zou me niet langer negeren
De vrienden die ik niet had
En die mij vreemd en raar vonden
Werden plotseling echte vrienden
Ze wilden allemaal weten wie ik was
Ik was niet meer de buitenstaander
Ik zou ook mezelf kunnen veranderen
Met één enkel toverwoord
Waren de vele zorgen voorbij
Ik zou genieten van het leven
Ik zou mezelf accepteren
En de toekomst was heel fijn
Dit had ik allemaal kunnen doen
Met één gebaar van mijn hand
Want ik was een tovenaar
Ik had de magie in mij
Maar weet je
Ik koos ervoor
Om dit alles niet te doen
Ik zag er vanaf
Hou van mij uit vrije wil
Ben bij mij om wie ik ben
En als ik niet genoeg ben voor jou
Dan is dat maar zo
Niets aan te doen
Ik wenste daarna
Om geen tovenaar meer te zijn
Sindsdien leef ik verder
Als mezelf
Gewoon mezelf
En weet je
Het bevalt steeds beter
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tovenaar in ruste’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.