BEKOMEN

Han Messie

Lokkend geld wil met de kweker kampen.
Kwade en beminde sommen slaan elkaar:
Rukwinden door een verwarde bos haar
geven het zakenhoofd vragende krampen.

Uit de tuin stijgen witte avonddampen,
maken de man leeg, zijn gedachten klaar!
Hij ziet slechts een wiegende bloemenschaar,
waar elfenvoetjes geruisloos op stampen.

Die onzichtbare wezens van de lucht
hebben een verhaal onder hun zolen,
dat gewillig meedanst, afwachtend zucht,

dan langzaam wegwaait, altijd rond zal dolen,
tot mensen spreken als treurspel of klucht,
in hoog gras schrijven; de taal blijft verholen.