INLOGGEN
«»

We worden állemaal ouder

Onvervalste vreugde die ik ééns, alweer
lang geleden, blij mocht ontvangen
Je woonde als nieuwkomers allen onder
één dak, geen mens nog die je kon bangen.

Sportieve preestaties werden nog neergezet,
de leeftijd in aanmerking genomen...
Een glaasje drinken met elkaar op zijn tijd,
die je tóen nog wel prima kon bekomen!

Nú leven we meer op een eilandje Veel steun
van de kinderen, toch heeft er iets essentieels
aan ontbroken...
De sfeer is wat wég, je hebt er maar éven aan
geroken.

Een bonte verzameling aan ziek en zeer dient
zich steeds meer aan
Die veelgeroemde nabuurschap, is die voorgoed
heen gegaan?

Met veel medelijden sla je niettemin wel gade:
jouw vrolijke buurtjes van weleer Velen voelen
zich wel zó verraden...

Dakoyria, 2018.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘We worden állemaal ouder’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.