HARTENROERSEL

Chayah Lef

HARTENROERSEL
Onverschillig tuur ik door de ruiten.
Troosteloos…,
het regent….

Maar nee! Het leed,
het échte leed is buiten.
Daar is ondraaglijk verdriet,
pijn en geweld.

Wat bij óns telt is
ongestoord van ons comfort genieten.
Voor het scherm van de TV,
Leven we allemaal even mee…
Waarom zij wel en ik niet?

De onuitsprekelijke onmacht die we even voelen.
Land van Vrede versus oorlogsgebied.
Slaapwandelaars, verblind door de geest van deze tijd.
Muren en gesloten deuren; tot geen enkele concessie bereid.
Met verwarmde plavuizen, koesteren we de knusheid in onze huizen.

Ons hart zou moeten breken,
Onze tranen hun pijn genezen,
Onze armen hen verwarmen,
Onze gebeden hen vertroosten.

Een intense schreeuw vanuit de diepte
Resonerend in de oren van de Allerhoogste,
zou ons hart verschillig maken.