de draad verloren

Geert Messelis

ik neem de draad op
een kleine ruk hij knapt
naadloos voorbij de wacht(
de leeuwenkoppen grijnzen
dit werd verwacht
ik loop over wenteltrappen
op de toppen van mijn tenen
de tijd van helden is verleden
het duizelt van de hoogtemeters
van de hoogtevrees
gelukkig helden zijn verdwenen
waarom klim je naar de torenspits
naar de kantelen
je kantelt bijna van de trap
je bent geen God
in 't diepst van je gedachten
je bent een feit
een singulariteit
en alle feiten gaan voorbij
in stoeten vol met ingewanden
de dag stinkt voorbij
voor toeschouwers
die een paar uur vergeten
dat ze voorbijgaand zijn
we reizen om afstand te nemen
we gaan, twee dieven in de nacht
de troost is luchtdicht verpakt
een schimmenspel
vol schaduw van jezelf