ikkig

Geert Messelis

we staan met lege handen
gemaakt om te grijpen
helpen bekijken, begrijpen
ligt iets voor de hand
niet lang
het graaien kan beginnen
neem een patent
op iedere gedachte
die je in handen valt
van mij, alleen van mij
is dit begrijpen
verzurende gedachte
hoe wat ik heb
voor mezelf afschermen

overvolle handen
kunnen niet meer spelen
zijn niet aaibaar
hebben verleerd te strelen

het einde is een mooie zerk
die ze met niemand delen
een toespraak op een drafje
en kop over kont
naar de notaris gerend