«»
in een kast
de zon heeft hem ontnomen
mijn opgezwollen kale kop
schudt moe heen en weer
bij elke stap
de dromen in de plee
het schuift
door de rivier
de zee zijn koren
de bokkenzang is overal
er gaat geen dag meer
de nachtelijke paardans
is de dood
het straffen is een schimmenspel
tegen papieren wanden
die zo gaan branden
de geitjes zitten goed verscholen
te wachten op het grote lot
huid
ik berg de huidin een kast
de zon heeft hem ontnomen
mijn opgezwollen kale kop
schudt moe heen en weer
bij elke stap
de dromen in de plee
het schuift
door de rivier
de zee zijn koren
de bokkenzang is overal
er gaat geen dag meer
de nachtelijke paardans
is de dood
het straffen is een schimmenspel
tegen papieren wanden
die zo gaan branden
de geitjes zitten goed verscholen
te wachten op het grote lot
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Geert MesselisActief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘huid’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over bezinning
Nieuwste gedichten
- Kraal na kraal
- [ Automaat (5) ]
- [ Super-melig ]
- In trance pak ik mijn kans!
- [ Alleen de vijand ]
- Aprilletje zoet geeft nog een witte hoed