«»
wachtend in het warme bed
dit is mijn tijd van waken
de stilte laat me nu aan zet
: de tafel, de stoel, het blad en ik
het zingt binnen mijn bloed
de bloem die opengaat
een bloemblad zijn
die de kelk opent
maar niet uiteen laat vallen
me laten wiegen
in het waken
ik zit met heel mijn wezen
te wachten tot de nacht
me meevoert naar verborgen plaatsen
de zachte kinderslaap van land
de moedergeur van aarde
waarin de kiemen slapen
die bij hun lange reis
tot hun ontwaken beschermd zijn
tegen het barre dat ze wacht
de donkere lichte uren
ik heb de slaap achter gelatenwachtend in het warme bed
dit is mijn tijd van waken
de stilte laat me nu aan zet
: de tafel, de stoel, het blad en ik
het zingt binnen mijn bloed
de bloem die opengaat
een bloemblad zijn
die de kelk opent
maar niet uiteen laat vallen
me laten wiegen
in het waken
ik zit met heel mijn wezen
te wachten tot de nacht
me meevoert naar verborgen plaatsen
de zachte kinderslaap van land
de moedergeur van aarde
waarin de kiemen slapen
die bij hun lange reis
tot hun ontwaken beschermd zijn
tegen het barre dat ze wacht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Geert MesselisActief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de donkere lichte uren’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over bezinning
Nieuwste gedichten
- Kraal na kraal
- [ Automaat (5) ]
- [ Super-melig ]
- In trance pak ik mijn kans!
- [ Alleen de vijand ]
- Aprilletje zoet geeft nog een witte hoed