de donkere lichte uren

Geert Messelis

ik heb de slaap achter gelaten
wachtend in het warme bed
dit is mijn tijd van waken
de stilte laat me nu aan zet

: de tafel, de stoel, het blad en ik

het zingt binnen mijn bloed
de bloem die opengaat
een bloemblad zijn
die de kelk opent
maar niet uiteen laat vallen

me laten wiegen
in het waken
ik zit met heel mijn wezen
te wachten tot de nacht
me meevoert naar verborgen plaatsen

de zachte kinderslaap van land
de moedergeur van aarde
waarin de kiemen slapen
die bij hun lange reis
tot hun ontwaken beschermd zijn
tegen het barre dat ze wacht