Mijn dag begint verlegen

Willem Bernardus Tijssen

Mijn dag begint verlegen.
In de argeloosheid sta ik op.
Niet wetend van welke wegen
er een ochtendstond gloort
met nieuwe plannen in mijn kop.

Plannen die dan een deel van
mijn middag beheersen; een vorm
krijgen bij een daglicht overdenking;
met spijkers en koppen, voor een
volgende morgen, of voor de lange
termijn worden opgeslagen voor
een latere wenking.

Mijn dag verlaat dan meer belegen
met zijn teleurstelling en zijn zegen
de wegen van de mens in bewustwording
aldoor klein; die slechts in dagdromen
groot mag wezen, maar immer toch altijd
dat ene schakeltje in het geheel kan zijn.