Nog wat jaartjes te gaan?

Dakoyria

Verzonken zijn in melancholie, ik deed het te vaak...
Nú heb ik werkelijk een reden, mijn gezondheid
die er wat staakt.

Talloze beelden trekken wat haastig voorbij
Fijn wel maar ook van naars vervuld, desondanks
omarmd door mij.

Niet is het zo dat ik er morgen al niet meer zal zijn
Mogelijk wel binnen een afzienbare tijd?
Of ik een behandeling dán nog wil? Het geeft me
best wel wat innerlijke strijd.

Niemand kent zijn einde en ik wil de nog beschikbare
tijd liefst positief beleven
Niet teveel gehinderd door doemdenken al, mezelf
graag nog vréugde wel geven!

Dakoyria, 2016.