verloren havens

Roel Hamerlinck

Gedane zaken nemen geen keer
spijt en wroeging zwellen aan
confronteren me ieder dag weer
met het lot van mijn bestaan

Soms lijkt het bij het ochtendgloren
als dreigende stormen op komst zijn
dat de dag bij voorbaat is verloren
en alle energie is weggeëbd van de waterlijn

De veilige havens in mijn bestaan
liggen er troosteloos bij
verweerd en vergaan
slechts hopend op aankomend keertij

Bootkarkassen door roest geteisterd
met roodbruine wonden van een pijnlijke historie
dobberen ontdaan en wachten verbijsterd
op de komst van vooruitzicht en nieuwe ambitie

Als demonen gekluisterd aan de kaderand
wachten deze aangemeerde wrakken sinister
op een nieuwe vloedgolf die aan land
de herinneringen wegspoelt uit het zonderegister

de tijd zal dan binnenkort komen
dat fouten worden vergeven
dat de dag me weer gaat belonen
met de start van een mooi leven