Kleur

Willem Bernardus Tijssen

Het zijn het zwart en het wit
Die doen voelen wat tussen
De oren zit. Zij kleuren het
Bewijs dat de ogen soms
Niet combineren met het hart.

Het is het rood dat doet voelen
Wat in de in de geest gloeit. Het
Verkleurt het groen van de hoop,
Soms tot het gal groen van de smart.

Het zijn het blauw en het transparant
Die de ogen doen voeden met druppels,
Als de kristalheldere ochtenddauw en
Wegspoelen wat het leven tart.

Het is de kleur in mij die mij telkens
Doet kiezen voor een nieuwe start.
Die zich in mij als een regenboog
Spant en afkerig is van de keus
tussen het wit en het zwart. Het is
De kleur in mij die kleurt volgens
De kleuren van het hart.