INLOGGEN
«»

Water

Leven is als water.
Ik verbeeld me ben een schip
De golven spoelen onder mij vandaan
en laten schuimend hun antwoord staan,
ze trekken sporen van de schroef
als witte strepen soepel dan weer stroef.
De branding is hun moeder hun ontstaan
zo is het eeuwenlang gegaan.
Waren wij maar water,zo dun, zo zoet, zo zout
en waren we dan de dijk die alles tegenhoudt.
Maar te vaak zijn we als mensen echt niet pluis
en laten we water door als in een sluis.
We proberen tevergeefs het water op te tillen
om een antwoord te vinden op al onze hoogteverschillen.
Water is de wereld echt de baas, overweldigend nooit luierend
maakt vrienden met de wind, hevig, stormachtig dan weer fluisterend.
Soms gaat de wind met het water mee, soms niet, heeft een eigen zin,
net als de mens, wind mee, wind tegen, meestal er tegen in!
Is het niet de mens die voor het grootste deel uit water bestaat?
Is het water niet de sleutel waar het steeds om gaat?
Laten wij het water zijn en niet de dijk
de sluis moeten we worden voor iedereen gelijk.
Pas dan kunnen we zeggen, ook voor heel veel later
de toekomst ligt eenvoudig in een druppel water!
Zijn zorgt immers voor ons leven en lest onze niet aflatende dorst,
laten we er elkaar er op blijven wijzen, dat er niemand meer morst.
Verspilling is een welvaartsziekte geboren uit teveel!
Laten we dan zuinig zijn op water en heers niet maar verdeel!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-12-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Bonthuis
Actief sinds: 17-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Water’ van Jan Bonthuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.