Ons laatste avondmaal
ik breng geen groet
aan duizenden
in een stampvol stadion
met geestdrift en applaus
leid de kudde niet
die zonder herder
voedsel zoekt en
enkel slaapt en poept
mijn woorden heb ik
aan de lucht gehangen
om in weer en wind
ieders aandacht te vangen
duurzaamheid is
de nieuwe kwaliteit
geen snel consumptiegoed
maar liefde en medemenselijkheid
de zorg voor nu
en later staat centraal
als we niet veranderen eten wij
binnenkort ons laatste avondmaal
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
20/05/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ons laatste avondmaal’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.