INLOGGEN
«»

Genade van regen en vuur

GENADE VAN REGEN EN VUUR

Hij staart naar de regen
Het klettert tegen het raam
Stroompjes water glijden gehaast
Langs het glas naar beneden
De druppels maken een lange reis
Op weg naar een plek onder de grond
Waar ze allemaal weer samenkomen
En samen uiteindelijk de zee vormen
Waarop schepen kunnen varen

Op de daken beneden hem
Vormen zich omvangrijke poelen
Die krioelen alsof ze vol leven zitten
Er verschijnen en verdwijnen kringen
Aan de hoeveelheid cirkels die je ziet
En de snelheid waarmee ze dansen
Zie je vanaf het raam waarvoor hij zit
Hoe hard het daadwerkelijk buiten regent

Dan denkt hij ineens terug
En hij weet niet eens waarom
Aan de keren in het verleden
Dat hij voor een haardvuur zat

Zo dicht bij de kern van het vuur
Dat je je huid voelde gloeien
Op een uiterst aangename manier
En als de slaap je dan overviel
Dan ging hij liggen voor de haard
Net als voor de oude gaskachel
Van het ouderlijk huis uit zijn jeugd
Waarin de kooltjes rood oplichtten
Achter de langwerpige glazen ruitjes
Als je de knop van de kachel
Op standje vier of vijf zette

Een haardvuur in de winter
De wereld om je heen is koud
Maar je bevindt je bij het hart
Van het troostende vuur
De blokken hout knisperen
En geven zich langzaam gewonnen
Ze offeren zich op voor ons
Om ons warmte te schenken
Mijn dank is groot

In het vuur staren
Alsof je onder hypnose staat
Zoeken naar het lachende gezicht
Van de vrolijke vuurgeesten
De vlammen likken hun gelaat
En lijken hen niet te deren
In tegendeel zou ik zeggen
Ze genieten met volle teugen
Maar omhels de geesten niet
Onze werelden grenzen aan elkaar
Maar moeten wel gescheiden blijven

Niets is zo lekker
Als de intense kippenvel
De rillingen die over je rug lopen
Als je zo dicht bij de open haard zit
De warmte van de vlammen
Streelt en beroert je huid
Nog intenser en vuriger
Dan een mens ooit zou kunnen doen

Regen dooft vuur
Vuur doet water koken
En daarna verdampen
We hebben water en vuur nodig
Je moet beide altijd vrezen
Hun kracht is groter
Dan die van ons ooit zal zijn

Ze geven en ze nemen
Houd ze daarom tevreden
Ik ben niets meer en minder
Dan een onmachtige aanbidder
Heb genade met mij

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Genade van regen en vuur ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.