«»
met wit bloeiende bomen
Zo verrukkelijk mooi, mijn tranen gaan bijna
stromen...
Steeds weer besef ik maar al te goed het
kwetsbare van dit al
Zomaar onbekommerd kunnen genieten?
Fragiel en tegelijk zo bemind door wie weet
welk getal?
En extra zo ervarend door een dodelijk virus
die gesel der mensheid
Het contrast maakt deemoedig, daarvan nog
lang niet bevrijd.
Dakoyria, 2020.
Lente? Zo fragile...
De lange laan vlakbij mijn woning staat volmet wit bloeiende bomen
Zo verrukkelijk mooi, mijn tranen gaan bijna
stromen...
Steeds weer besef ik maar al te goed het
kwetsbare van dit al
Zomaar onbekommerd kunnen genieten?
Fragiel en tegelijk zo bemind door wie weet
welk getal?
En extra zo ervarend door een dodelijk virus
die gesel der mensheid
Het contrast maakt deemoedig, daarvan nog
lang niet bevrijd.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lente? Zo fragile...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over bewondering
Nieuwste gedichten
- Sterker door scheit
- Kerngezonde bejaarde fietst nog
- Bloesem mooi, snel uitgevallen
- [ Blij (2) ]
- [ Blij ]
- [ Half vol ]