Lente? Zo fragile...
De lange laan vlakbij mijn woning staat vol
met wit bloeiende bomen
Zo verrukkelijk mooi, mijn tranen gaan bijna
stromen...
Steeds weer besef ik maar al te goed het
kwetsbare van dit al
Zomaar onbekommerd kunnen genieten?
Fragiel en tegelijk zo bemind door wie weet
welk getal?
En extra zo ervarend door een dodelijk virus
die gesel der mensheid
Het contrast maakt deemoedig, daarvan nog
lang niet bevrijd.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lente? Zo fragile...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.