INLOGGEN
«»

Een zware taak

In de verte groet mij die oude man
Ik zwaai maar terug, herken hem dan
Vlakbij gekomen houdt hij me staande,
uit wat zijn stil verdriet
Zijn vrouw is terminaal ziek, maar
missen wil hij haar niet

Bij deze aflopende zaak verleent hij
altijd nog mantelzorg Zevenentachtig
jaar is hij al, zijn vrouw vijfentachtig
Niet dat een klacht ook maar zijn
lippen verlaat Zelf mankeert hij totaal
niets, zelfs zonder medicatie staat
hij daar

Ik weet er weinig op te zeggen, maak
hem maar attent op de prachtige bloesem
om ons heen
Hij zegt me joviaal gedag en gaat maar
weer heen.

Dakoyria, 2019.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-04-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een zware taak’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.