INLOGGEN
«»

Fred Stokman

FRED STOKMAN

Fred was marketing manager
Hij liep rond en gaf ons opdrachten
Hij had drukke telefoongesprekken
Hij zat op zijn toetsenbord te tikken
Hij deed alsof hij belangrijk was
We gunden hem die illusie wel

Fred was een echte kantoorpik
Hij moest het niet hebben van zijn handen
Zo was hij niet goed in klussen
Daar had hij zelfs een hekel aan
Maar omdat hij een echtgenote had
Die dat wél van hem verwachtte
Zat hij elk weekend thuis te klussen
Want Fred had thuis minder te zeggen
Dan hier bij ons op het veilige kantoor

Nadat hij op zo'n onzalige zondag
Op zolder in zijn eentje had zitten kloten
Met hamers, boren en zagen
Met zijn veel te zware lichaam
Dat slap en volledig uit vorm was
Verscheen hij op maandagmorgen
Uitgeput en uitgewoond weer op kantoor

Hij zag er miserabel uit
Hij plofte neer in zijn bureaustoel
Ik dacht dat ik iets hoorde kraken
Het bleek niet zijn stoel te zijn

Fred Stokman leek bevroren
Hij zat doodstil in zijn stoel
Zijn ogen werden groot en glazig
De kleur trok weg uit zijn gezicht
Hij zag eruit als een doodsbang spook
Het zweet parelde van zijn kale kruin

Bijna onhoorbaar stootte hij klanken uit
Als je goed luisterde waren het woorden :

"... rug.. rug... rug...help...help...rug..."

Fred was door zijn rug gegaan
Toen hij in zijn stoel ging zitten
Met zijn overbelaste en corpulente lijf

Zijn lichaam had hem in de steek gelaten
Het had hem de middelvinger gegeven
Na jaren van constante verwaarlozing
Na jaren van te weinig beweging
En te veel vette kaas en rode wijn

Er werd een bestelbusje geregeld
En omdat Fred niet meer kon opstaan
Omdat zijn rug volledig op slot zat
En hij als gegoten in zijn stoel zat
Alsof hij een levende zuignap was
Of een vacuüm getrokken speklap
Werd hij door drie man opgetild
En met stoel en al in de bus geladen

We zagen ze lopen over de gang
Fred zat als een Romeinse keizer
Op zijn ultieme troon van pijn
Ver verheven boven ons het voetvolk

Iedereen zei "oh wat erg"
Iedereen zat keihard te lachen
Met een gevoel van schaamte
Want dit was leedvermaak
En topamusement tegelijkertijd

Fred is daarna voor de deur
Van de afdeling spoedeisende hulp
Van een nabijgelegen ziekenhuis
Met bureaustoel en al afgezet

Ze hebben hem daar redelijk opgelapt
Hij is een tijdje thuisgebleven
En na verloop van een week of wat
Is hij weer op kantoor verschenen
Samen met zijn bureaustoel

Niet voor heel lang trouwens
Hij kreeg een promotie aangeboden
Waar hij geen nee op kon zeggen
Dat mocht niet van zijn vrouw
Ze wilde immers hogerop in het leven

Ik heb Fred daarna niet meer gezien
Ik heb hem nooit meer gesproken
Sinds hij succesvol is geworden
Maar ik las deze week toevallig
Dat hij ergens directeur is geworden

En het goede nieuws voor hem
Is dat hij gezien zijn huidige status
En het bijbehorende salaris
Het klussen met z'n handen
Nu vast wel uitbesteden kan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-04-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Fred Stokman ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.