Een bloesemende witte laan

Dakoyria

Die laan, zo ver het oog strekt in mijn
blikveld, was als vanouds weer zo
waanzinnig mooi en wit opgelicht
Zou die al het voorportaal van de
hemel zijn of tenminste de reden voor
een spontaan opkomend gedicht?

De zachtheid, het lieflijke zie je er
zondermeer vanaf Straten al te snel
bezaaid omdat het maar zo bitter
kort deze intense vreugde gaf?
Wie kent er het vrijwel onbenoembare
van dit genot?

zelfs al is het in duur maar zo wanhopig
kort?

Dakoyria, 2021.