«»
Hij had een vriendje bezocht
Hij was een jaar of vijftien
Hij fietste alleen naar huis
Althans dat was de bedoeling
Dat was hij van plan
Meestal verdwaalde hij
In deze hopeloze woonwijken
Wijken als één groot doolhof
Die er in zijn jeugdige ogen
Allemaal identiek uitzagen
Hij was bang om te verdwalen
Een volledig rationele angst
Gebaseerd op ervaring uit het verleden
Want meestal verdwaalde hij ook
En vandaag was het niet anders
Op de heenweg deed hij een poging
Om zich de route te herinneren
Om herkenningspunten te onthouden
Voor op de weg terug naar huis
Maar het was tevergeefs
Na een tijdje te hebben gefietst
Moest hij wederom concluderen
Tot zijn grote teleurstelling
Dat hij hopeloos was verdwaald
Zelfs erger verdwaald dan ooit
Dit werd vanaf nu officieel
Zijn meest dramatische tocht ooit
Hij zou geschiedenis gaan schrijven
Dit waren herinneringen voor het leven
Dat stond al heel snel vast
Na een tijdje ronddolen
Kreeg hij helaas een lekke voorband
Het was nog te ver om te gaan lopen
Hij had überhaupt geen idee waar hij was
Dus fietste hij door op die lekke band
Toen nam hij per ongeluk
Een dramatische afslag
En bevond hij zich ineens
En tot zijn eigen schrik
Midden op de snelweg
Hij besefte dit pas
Toen de vrachtwagens en de auto's
Naar hem toeterden en claxonneerden
Hij moest hier verdorie snel vandaan
Hij moest van de snelweg af
Hij kroop met fiets en al
Haastig over de metalen vangrail
Een actie waarbij hij helaas
Hard met zijn achterband
Tegen de ijzeren rand stootte
Zijn achterband zuchtte even
De band gaf toen droevig de geest
En werd zo plat als een dubbeltje
Nu stond hij op het boerenland
Met twee lekke banden in de modder
Er liep een klein weggetje
Hij stapte op zijn fiets
Hij kon links of rechts afslaan
Hij koos lukraak voor rechts
En hij begon weer te fietsen
Hij fietste op zijn stalen velgen
Hij hotste en klotste over de steentjes
Hij voelde zich vernederd en verslagen
En uitermate beschaamd
Hij hoopte dat het snel voorbij was
Hij weigerde op te geven
Gedreven door de macht der wanhoop
En met een zekere vastberadenheid
Die hem later in zijn leven
Nog best vaak van pas zou komen
Hij heeft verder geen herinneringen
Aan de rest van de tocht naar huis
Alleen dat hij wel is thuisgekomen
Waarschijnlijk fietste hij in een roes
Hij was verdoofd en in zichzelf gekeerd
Toen hij uiteindelijk thuiskwam
Stond het avondeten al klaar
Zijn vader heeft de banden geplakt
En hijzelf besloot deze nachtmerrie
Zo snel mogelijk te vergeten
Maar het feit dat ik dit nu opschrijf
Een slordige dertig later
Is meer dan voldoende bewijs
Dat hem dat niet is gelukt
En laat het maar zo zijn
Fietsen op de snelweg
FIETSEN OP DE SNELWEGHij had een vriendje bezocht
Hij was een jaar of vijftien
Hij fietste alleen naar huis
Althans dat was de bedoeling
Dat was hij van plan
Meestal verdwaalde hij
In deze hopeloze woonwijken
Wijken als één groot doolhof
Die er in zijn jeugdige ogen
Allemaal identiek uitzagen
Hij was bang om te verdwalen
Een volledig rationele angst
Gebaseerd op ervaring uit het verleden
Want meestal verdwaalde hij ook
En vandaag was het niet anders
Op de heenweg deed hij een poging
Om zich de route te herinneren
Om herkenningspunten te onthouden
Voor op de weg terug naar huis
Maar het was tevergeefs
Na een tijdje te hebben gefietst
Moest hij wederom concluderen
Tot zijn grote teleurstelling
Dat hij hopeloos was verdwaald
Zelfs erger verdwaald dan ooit
Dit werd vanaf nu officieel
Zijn meest dramatische tocht ooit
Hij zou geschiedenis gaan schrijven
Dit waren herinneringen voor het leven
Dat stond al heel snel vast
Na een tijdje ronddolen
Kreeg hij helaas een lekke voorband
Het was nog te ver om te gaan lopen
Hij had überhaupt geen idee waar hij was
Dus fietste hij door op die lekke band
Toen nam hij per ongeluk
Een dramatische afslag
En bevond hij zich ineens
En tot zijn eigen schrik
Midden op de snelweg
Hij besefte dit pas
Toen de vrachtwagens en de auto's
Naar hem toeterden en claxonneerden
Hij moest hier verdorie snel vandaan
Hij moest van de snelweg af
Hij kroop met fiets en al
Haastig over de metalen vangrail
Een actie waarbij hij helaas
Hard met zijn achterband
Tegen de ijzeren rand stootte
Zijn achterband zuchtte even
De band gaf toen droevig de geest
En werd zo plat als een dubbeltje
Nu stond hij op het boerenland
Met twee lekke banden in de modder
Er liep een klein weggetje
Hij stapte op zijn fiets
Hij kon links of rechts afslaan
Hij koos lukraak voor rechts
En hij begon weer te fietsen
Hij fietste op zijn stalen velgen
Hij hotste en klotste over de steentjes
Hij voelde zich vernederd en verslagen
En uitermate beschaamd
Hij hoopte dat het snel voorbij was
Hij weigerde op te geven
Gedreven door de macht der wanhoop
En met een zekere vastberadenheid
Die hem later in zijn leven
Nog best vaak van pas zou komen
Hij heeft verder geen herinneringen
Aan de rest van de tocht naar huis
Alleen dat hij wel is thuisgekomen
Waarschijnlijk fietste hij in een roes
Hij was verdoofd en in zichzelf gekeerd
Toen hij uiteindelijk thuiskwam
Stond het avondeten al klaar
Zijn vader heeft de banden geplakt
En hijzelf besloot deze nachtmerrie
Zo snel mogelijk te vergeten
Maar het feit dat ik dit nu opschrijf
Een slordige dertig later
Is meer dan voldoende bewijs
Dat hem dat niet is gelukt
En laat het maar zo zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-11-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Fietsen op de snelweg ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over belevenissen
Nieuwste gedichten
- KAT EN MUIS (4) !!!
- Onverklaarbaar
- REGEREN (2) !!!
- EEN HELE GOEIE !!!
- Populaire chocoladezaak/ijssalon
- Creativiteit door lamlendigheid