Loeien en zwoeien

Vincent Oostrijck

LOEIEN EN ZWOEIEN

Het regent en stormt

Alweer ?
Alweer ja !

Mijn bijna echtgenote
Kijkt naar buiten
En ze zegt :

"Het loeit en het zwoeit"

En hoewel "zwoeien" geen woord is
Dat zover ik weet bestaat
Ingegeven vanuit haar afasie
Zou het wél een woord moeten zijn
Dat gewoon bestaat

Het dekt namelijk precies de lading

Het loeit
En het zwoeit
Buiten op straat
Over ons balkon

En via de ventilatie
Van het toilet en de badkamer
Door het huis

De deuren binnenshuis
Ratelen en klapperen
Alsof ze nerveus en rusteloos zijn
Misschien zelfs een beetje bang

Het loeit
Het zwoeit
Als een bezetene

Ze kijkt wat ongerust naar buiten
Het einde van het slechte weer
Lijkt nog niet in zicht

"Morgen hebben we die afspraak
Daar moeten we heen"
Zegt ze dan

"Niks moet"
Zeg ik

"Als het weer wordt zoals vandaag
Blijven we gewoon lekker thuis
Wees maar gerust"

Het loeide en zwoeide nog lang door
We lagen 's nachts in ons warme bed
Rustig te slapen en te dromen
Van weet ik veel waarover

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 02-03-2020

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Loeien en zwoeien ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.

Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.