Loeien en zwoeien
LOEIEN EN ZWOEIEN
Het regent en stormt
Alweer ?
Alweer ja !
Mijn bijna echtgenote
Kijkt naar buiten
En ze zegt :
"Het loeit en het zwoeit"
En hoewel "zwoeien" geen woord is
Dat zover ik weet bestaat
Ingegeven vanuit haar afasie
Zou het wél een woord moeten zijn
Dat gewoon bestaat
Het dekt namelijk precies de lading
Het loeit
En het zwoeit
Buiten op straat
Over ons balkon
En via de ventilatie
Van het toilet en de badkamer
Door het huis
De deuren binnenshuis
Ratelen en klapperen
Alsof ze nerveus en rusteloos zijn
Misschien zelfs een beetje bang
Het loeit
Het zwoeit
Als een bezetene
Ze kijkt wat ongerust naar buiten
Het einde van het slechte weer
Lijkt nog niet in zicht
"Morgen hebben we die afspraak
Daar moeten we heen"
Zegt ze dan
"Niks moet"
Zeg ik
"Als het weer wordt zoals vandaag
Blijven we gewoon lekker thuis
Wees maar gerust"
Het loeide en zwoeide nog lang door
We lagen 's nachts in ons warme bed
Rustig te slapen en te dromen
Van weet ik veel waarover
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Loeien en zwoeien ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.