Helpen

Dakoyria

Ik trof hem in de supermarkt en groette al
Hij vroeg klemmend om een stoel, zó
duizelig Voor zijn neus stond ik pal...

Hem, zo hoogbejaard en een breekbaar mens
begeleidde ik voorzichtig naar een stoel
Wil ik ook de boodschappen inpakken?
Het zijn er wél een heleboel

Met plezier doe ik het gevraagde, observeer
inmiddels hem Vlug vraag ik naar zijn mobiel
Beschaamd bekent hij: dat is niet zijn stiel!

Zeer nadrukkelijk heb ikzelf te horen gekregen
dat ik meer aan mezelf moet leren denken
Als ik hem dan zo zie; mijn vertrouwde maatje
van de soos Hoe kan ik géén aandacht schenken?

Ik verlaat lichtelijk ongerust maar de winkel,
vertrouw verder op het deskundige personeel
Dit kwam nu eenmaal op mijn pad, per saldo deed
ík niet eens zo heel veel.

Dakoyria, 2018.