in je kop weer de kolder

wil melker

ik zag je op zolder
met in je kop weer
de kolder uit het verleden

je raapte daar woorden
voelde de angsten
die je leven vermoordden

kroop in een hoekje
in je handen het boekje
met namen die bleven

jij bent gegaan
zij zijn gebleven maar
zonder enig teken van leven

je groette met ogen
bad mededogen maar wist
dat de hoop zich in hen had vergist

je kan het niet vatten
dat hun leven en schatten
door een simpele knop zijn gewist