afwezig kent geen laatste trein
in geluiden van de stad
hoor ik harten kloppen
het bloed is niet te stoppen
in verbluffende activiteit
voorbij de tijd van rusten, als ze
hun welverdiende maaltijd lusten
gaat de drukte onverminderd door
bruisend, is de link naar mijn gehoor
pas als kleine uren minder
mensen langs de muren tellen
vlakt het leven af, fluistert duister
zacht haar echo's naar hun graf
dan slaapt stilte in de huizen
zetten schaduwen hun stappen
op plavuizen om er niet te zijn
afwezig kent geen laatste trein
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘afwezig kent geen laatste trein’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.