de laatste hakken echoën geluid
ramen worden zwart
de ruiten ondoorzichtig
het dichtgaan van een deur
klinkt niet meer zo voorzichtig
want sluiten gaat op slot
waar net de zon
nog warmte scheen
waait nu een kille wind
de steen voelt koud alsof
het huis van niemand houdt
drukte die gezellig
stapte in geroezemoes
lost op in haast, de laatste
hakken echoën geluid
de straat verlatend uit
de lucht wordt valer
het bestaan is schraler
in verdwijnend licht
er schemert dood in het
vervagend avondrood
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de laatste hakken echoën geluid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.