vervaagt de middag in siësta

Door wil melker

de zon verdampt
de mensen op het plein
en blakert het gesteente

ze rusten peinzend
aan de schaduwkant
gelooid op het gebeente

de huizen hoog
de straten donker smal
warmte ademt traag verval

de luiken zijn gesloten
binnenplaats met groene rust
koelte die de warmte kust

stilte spreidt de zomer uit
vervaagt de middag in siësta
de zon is bij de voordeur al gestuit

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 18-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘vervaagt de middag in siësta’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.