Zij laten zich vermaken
een zaal die
nog weerbarstig lacht
en wacht met warm applaus
ik het enig lichtpunt
in het zwart die met
klam zweet de sof afwacht
ik knip de wilde haren weg
breek zacht met wat ik zeg
hun weerspannig ik
tot zij met honger blik
alles uit mijn handen eten
hun eigen egootjes vergeten
ik herder weer en hoed
de kudde met mijn schapen
de laatste rij zit al te vozen of te slapen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
08/06/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zij laten zich vermaken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.