Neveling

Paul Duyvesteyn

Op zijn paard gezeten draaft hij haastig langs heg en steg
Blind voor alles wat omgevingrust biedt langs de landweg
Hoofd geheven, haren trillend in natte neveling
Niemand die hij wilde ontmoeten, zelfs geen sterveling

Voortrazend door duivelskunst bezeten
Door vrouwe Justitia verweten
Opgeslokt door kille nachtdonkerte
Is er geen zicht, zelfs niet in de verte