INLOGGEN
«»

schipbreuk

Schipbreuk

Stuurloos drijf ik uit de kust op een stroom van zoete leugens

Ik glijd uit, wordt meegezogen
verleid en betoverd
in de spiegel van jouw donkere ogen

Steeds hoger word ik opgetild door bruisende golven van verlangen,
Wanhopig grijp ik naar houvast.

Ik verlies mezelf, omver geworpen
Ontwaak op een vreemd strand. Een drenkeling , door het tij aangespoeld
op het naakt van jouw zachte huid beland.

Twee lichamen met lust ineen verstrengeld op een haar de storm doorstaan
Mijn arm vastgeklemd om het drijfhout van jouw billen .
Uitgeput maar niet vergaan

Onze onschuld is gezonken, ofschoon niet uit kwade wil !
Maar geboren is de prijs van ontrouw, leugens, verdriet en argwaan

Zeg me:
Bestaat er een middel tegen de geur van lust en schaamte
in de lakens van dit vreemde bed,
of
drijft ergens nog een leugen die ons redt?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 10-04-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Godefridus Niemans
Actief sinds: 10-04-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘schipbreuk’ van Godefridus Niemans zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.