Niet Het Beloofde Land

Willem Bernardus Tijssen

Waar ik dacht dat de melk en de honing vloeide,
Ontdekte ik onvruchtbaar zand; Met hier en
Daar wat water, dat een illusie spiegelde van
Het lang beloofde land. Ik plukte bittere
Vruchten met een lang onderdrukte zucht.
Ik at van het manna, dat naar beneden
Dwarrelde uit de lucht.

Ik dacht een fata morgana te zien
Onder een regenboog heel hoog.
Ik koesterde de leugen, die mij in alles bedroog.
Ik hield mijn ogen gesloten en dacht zonder
Redelijke Wijs;.de grond te betreden van een
Aards paradijs.

Waar ik dacht dat de wijnranken groeiden
Stak ik mijn kop in het zand; vond ik geen
Reden om verder te spieden, maar vond ik
De rust van wijsheid en verstand.