Irene

Dora

Wanneer ik jouw woorden niet versta
mijn oren nu eenmaal slecht horen
en deelname in de kiem smoren
ondanks lippen die ik intens gadesla

bekruipt mij een gevoel van weemoed
omdat ik niet naar je luisteren kan
niet reageren als een vertrouwensman
zodat onrust borrelt in mijn gemoed.

Maar je glimlach maakt het zo eenvoudig
ik weet haast zeker dat jij het begrijpt
want jouw gemis is honderdvoudig.

Als twijfel mij nog eens uitknijpt
denk ik voortaan aan die sterke vrouw
die zich aan het leven vastgrijpt.