«»
mijn oren nu eenmaal slecht horen
en deelname in de kiem smoren
ondanks lippen die ik intens gadesla
bekruipt mij een gevoel van weemoed
omdat ik niet naar je luisteren kan
niet reageren als een vertrouwensman
zodat onrust borrelt in mijn gemoed.
Maar je glimlach maakt het zo eenvoudig
ik weet haast zeker dat jij het begrijpt
want jouw gemis is honderdvoudig.
Als twijfel mij nog eens uitknijpt
denk ik voortaan aan die sterke vrouw
die zich aan het leven vastgrijpt.
Irene
Wanneer ik jouw woorden niet verstamijn oren nu eenmaal slecht horen
en deelname in de kiem smoren
ondanks lippen die ik intens gadesla
bekruipt mij een gevoel van weemoed
omdat ik niet naar je luisteren kan
niet reageren als een vertrouwensman
zodat onrust borrelt in mijn gemoed.
Maar je glimlach maakt het zo eenvoudig
ik weet haast zeker dat jij het begrijpt
want jouw gemis is honderdvoudig.
Als twijfel mij nog eens uitknijpt
denk ik voortaan aan die sterke vrouw
die zich aan het leven vastgrijpt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DoraActief sinds: 04-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Irene’ van Dora zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gehandicapt
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|