voelend naar het grote dorsten
hij rijpte uit haar schoot
het lijfje rood
ontdaan van alle vliezen
moest hij voor eigen
leven kiezen omdat de
arts de navelstreng afsloot
zijn eerste schreeuw
ontplooide ook de
longen, voltooide wat
in aanleg was begonnen
geluid verbrak de stilte en
werd gesust door moeders huid
kleine vingers op haar
borsten, nu al voelend
naar het grote dorsten
met vier handen op
één buik kan de wereld
weer een generatielang vooruit
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘voelend naar het grote dorsten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.