De visie van een baby met een depressieve moeder

Cursievo

De visie van een baby met een depressieve moeder

In deze babykamer, ook al staat hij nog zo vol,
Is een leegte te bekennen.
Ik probeer contact te leggen, door blijdschap en verdriet,
Waarom kijkt ze me dan aan alsof ze dit niet ziet.
Ik zie haar wel, maar vraag me af waar ze is,
Hoe kan ik nou zoeken naar enige betekenis?
In de stille zee van mama probeer ik de golf te zijn,
Maar ik blijf een druppel, de zee blijft stil.

Daar is ze weer, de vrouw die met mama praat,
Die met mama naar foto's en filmpjes kijkt.
Ze komt naar me toe, doet me na, en ik haar.
We snappen elkaar.
Mama knikt en komt naar me toe,
Ook zij doet nu wat ik doe.
Dan gaat ze weer, die andere vrouw,
Het is nu mama en ik.

De leegte in de kamer lijkt weer gevuld,
Mama is bij me en ik voel haar.
De rust die ik nu voel is als een warm bad,
De warme gevoelens die ik eerder niet had.
Ik lach, ik huil, ben boos, voel me mens,
De gevoelens die eerst vlak waren, nu zo intens.
Het blad dat stil lag waait weer omhoog,
Ik ben geen druppel meer, maar een golf.