INLOGGEN
«»

Omarming Adoptie 6

Ik ben water
Een vlinder
Een beer

Ik omarm het feit dat ik verdwijnen kan
Als water glijd het uit mijn handen. MIjn indentiteit.
Ik omarm het feit dat ik fladerren kan.
Als een vlinder is het soms bij me en gaat dan weer bij mij vandaan.

Ik omarm het feit dat ik boos kan zijn
Ik hoor het geluid, het is soms zo diep in mij.
Alleen ik hoor het soms.
Soms floept het er uit en dan horen anderen het ook.

Ik ben mij zelf soms kwijt
Ik raak ontroerd van mezelf en besta uit droogte.
Ik raak ontroerd van mezelf en zie alle kleuren.
Om mijn heen, het fladdert.

Ik fladder ik stroom, ik grom.
Ik hoor mijn geluid, het gegrom.
Ik raak ervan ontroerd.
Het gegrom is een diep gegrom over alles wat krom is.
Voor mij.
Wat mij stoort dat het elke keer weer anders is.

Ik wil een rivier met alle regenbogenkleuren.
Vlinders, géén beren op mijn pad.
Dat denk ik wel eens.

Dan kan ik omarmen en omdat ik er moe van ben.
Het mysterie van mijzelf.
Geheimen niet snappen.
Mij zelf niet kunnen bevatten.
En dan omarmen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-08-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Adoptie
Actief sinds: 30-12-2015Informatie bij het gedicht:

Je kunt vechten, lijden. Je kunt ook loslaten, dankjewel zeggen en nieuwgierig zijn. Ik ben geadopteerd okey. Punt. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Omarming Adoptie 6’ van Adoptie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.